No Break τροφοδοσία την εποχή των λυχνιών

Ένα ενδιαφέρον θέμα για το πώς την εποχή των λυχνιών εξασφαλίζονταν το NO-BREAK τουλάχιστον στις πολύ σημαντικές υπηρεσίες.

Μέχρι το 1985 ο ΟΤΕ είχε εν λειτουργία Μικροκυματικές Ραδιοζεύξεις (Με κεραίες μεγάλης διαμέτρου - τα παραβολικά ‘’πιάτα’’  στους πυλώνες στις κορυφές βουνών ).

Τα μηχανήματα πριν την ανακάλυψη των τρανζίστορς (κορύφωση το 1956) δούλευαν με λυχνίες οι απαιτούμενες τάσεις των οποίων δινόταν με τροφοδοτικά 220V AC με μετασχηματιστές (τάσεις 6,3 V για τα νήματα και υψηλές τάσεις χιλιάδων volts για τις ανόδους ).

Πολλά μηχανήματα που εξυπηρετούσαν σημαντικούς σκοπούς (πχ τηλεπικοινωνίες με κρίσιμες ζεύξεις – Πχ διασύνδεση Κρήτης – Ρόδου – Σύρου με Αθήνα με πολλούς ενδιάμεσους αναμεταδότες ) απαιτούσαν παροχή τροφοδοσίας NO-BREAK. (Για το λόγο αυτό οι σταθμοί αυτοί απαιτούσαν 2πλο βάρδια 24ωρης επίβλεψης. Να γιατί χαθήκαν τόσες θέσεις εργασίας).

Σήμερα που όλα τα μηχανήματα είναι στερεάς κατάστασης τροφοδοτούνται με 48 Volts DC από ένα δωμάτιο με μπαταρίες πολλών αμπερωρίων που μπορούν να τροφοδοτήσουν τα σύγχρονα ψηφιακά μηχανήματα ακόμα και για μέρες μετά από βλάβη της μηχανής για τη φόρτιση τους (Με τα φωτοβολταϊκά λύθηκε και αυτό το πρόβλημα και η μηχανή σπάνια λειτουργεί).

Τότε τα μηχανήματα ήταν παροχής 220V AC και μέχρι να εκκινήσει η Diesel μηχανή , ακόμα και αυτόματα, και μέχρι να αποκτήσει τις κατάλληλες στροφές (για να παράξει η γεννήτρια τη σωστή συχνότητα) υπήρχε τουλάχιστον 30 sec διακοπή (Break) και μέχρι να ξαναανάψουν τα νήματα και να δοθούν οι υψηλές τάσεις στις ανόδους άλλα 30 secs.

Αν δε οι διακοπές ΔΕΗ ήταν συχνές αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος εχθρός για τη ζωή των λυχνιών.

Σε τέτοιους σημαντικούς σταθμούς ο ΟΤΕ είχε εγκαταστήσει το λεγόμενο σύστημα NO-BREAK:Κάτι παρόμοιο με το της φωτογραφίας.